Standardy ochrony małoletnich w Muzeum – wersja skrócona
Załącznik nr 5
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH
W MUZEUM ZIEMI ZAWKRZEŃSKIEJ W MŁAWIE
– wersja skrócona
§ 1
1. Podstawową zasadą czynności podejmowanych przez personel Muzeum w kontaktach z małoletnimi jest działanie na rzecz ich dobra. Personel Muzeum traktuje małoletnich z szacunkiem.
2. Personel Muzeum zobowiązany jest do utrzymywania profesjonalnej relacji z małoletnim oraz każdorazowego rozważania, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec małoletniego są odpowiednie do sytuacji, bezpieczne i uzasadnione.
3. Personel Muzeum, który ma świadomość, iż małoletni doznał jakiejś krzywdy, np. znęcania fizycznego, psychicznego lub wykorzystania seksualnego, zobowiązany jest do zachowania szczególnej ostrożności w kontaktach małoletnim, wykazując zrozumienie i wyczucie.
§ 2
1. Członkowie personelu Muzeum w kontaktach z małoletnimi:
1) odnoszą się do małoletniego z szacunkiem,
2) wysłuchują małoletnich i starają się udzielać im odpowiedzi dostosowanej do sytuacji i ich wieku,
3) nie zawstydzają małoletnich,
4) nie krzyczą, chyba że wymaga tego sytuacja niebezpieczna (np. ostrzeżenie).
2. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec małoletnich w jakiejkolwiek formie. Każde, przemocowe zachowanie wobec małoletniego jest niedozwolone.
3. Nie wolno dotykać małoletnich w sposób, który mógłby zostać nieprawidłowo zinterpretowany.
4. Kontakt fizyczny z małoletnim nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy.
5. Członek personelu Muzeum, który ma świadomość, iż małoletni doznał jakiejś krzywdy, np. znęcania fizycznego, psychicznego lub wykorzystania seksualnego, zobowiązany jest zachowania szczególnej ostrożności w kontaktach małoletnim, wykazując zrozumienie i wyczucie.
6. Niedopuszczalne jest spanie personelu Muzeum w jednym łóżku z małoletnim podczas organizacji wypoczynku bądź innej formy spędzania czasu z małoletnimi.
7. W uzasadnionych przypadkach dopuszczalny jest kontakt fizyczny członka personelu Muzeum z małoletnim. Do sytuacji takich zaliczyć można:
1) pomoc niepełnosprawnemu małoletniemu w czynnościach higienicznych, spożywaniu posiłków, poruszaniu się, jeśli typ niepełnosprawności tego wymaga, a małoletni lub jego opiekun wyraził zgodę.
2) udział w prawnie dopuszczalnych działaniach, w których kontakt taki jest rzeczą zwyczajną (np. zabawa).
§ 3
1. Personel Muzeum nie kontaktuje się prywatnymi kanałami komunikacji z małoletnimi bez wiedzy ich opiekunów.
2. Jeśli personel Muzeum musi spotkać się z małoletnimi poza czasem standardowo poświęcanym na działalność prowadzoną przez Muzeum to na spotkanie takie opiekun małoletniego musi wyrazić zgodę.
§ 4
1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego przez członka personelu Muzeum, to osoba ta zostaje natychmiast odsunięta od wszelkich form kontaktu z małoletnim do czasu wyjaśnienia sprawy.
2. Dyrektor Muzeum przeprowadza rozmowę z małoletnim i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) małoletniego, a w szczególności z jego opiekunem. Dyrektor Muzeum stara się ustalić przebieg zdarzenia oraz jego wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne małoletniego. Ustalenia te są spisywane na karcie interwencji.
3. Dyrektor Muzeum organizuje spotkanie/a z opiekunami małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
4. W przypadku gdy członek personelu Muzeum dopuścił się wobec małoletniego innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, Dyrektor Muzeum powinien zbadać wszystkie okoliczności sprawy w szczególności wysłuchać członka personelu Muzeum podejrzewanego o krzywdzenie małoletniego oraz inne osoby mające wiedzę na temat zdarzenia. W sytuacji, gdy naruszenie dobra małoletniego jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności, należy rozważyć możliwość powzięcia stosownych środków dyscyplinujących.
§ 5
1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego przez osobę nie będąc członkiem personelu Muzeum, Dyrektor Muzeum przeprowadza rozmowę z małoletnim i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) małoletniego, w szczególności jego opiekunem. Dyrektor Muzeum stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne małoletniego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji.
2. Dyrektor Muzeum organizuje spotkanie/a z opiekunami małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
§ 6
1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia małoletniego przez innego małoletniego (np. na zajęciach grupowych) należy przeprowadzić rozmowę z małoletnim podejrzewanym o krzywdzenie oraz z jego opiekunem, a także oddzielnie z małoletnim poddawanym krzywdzeniu i z jego opiekunem. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne krzywdzonego małoletniego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji.
2. Wspólnie z opiekunem małoletniego krzywdzącego należy opracować plan, celem wyeliminowania zachowań niepożądanych.
3. Z opiekunem małoletniego, poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.
§ 7
1. Członkowie personelu Muzeum uznając prawo małoletniego do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewniają ochronę wizerunku małoletniego.
2. Upublicznienie przez członka personelu Muzeum wizerunku małoletniego utrwalonego w jakiejkolwiek formie (tj. fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody opiekuna małoletniego.
3. Jeżeli wizerunek stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda opiekuna na utrwalanie wizerunku małoletniego nie jest wymagana.
